واژه ی سرامیک اصطلاحی کلی برای معرفی فراورده هایی است که از ترکیبات معدنی غیر فلزی تشکیل شده اند و معمولا با انجام عملیات حرارتی در دماهای بالا قابل استفاده می شوند. در امریکا ژاپن و برخی دیگر از کشورها این واژه شیشه ها ومحصولات دیگر را هم در بر می گیرد.با توسعه ی محصولاتی مانند سرمتها (مواد با ترکیب سرامیک_فلز ) و سرامیکهای شیشه ای مرز بین سرامیکها و فلزات و همین طور سرامیکها وشیشه ها تا اندازهای نا مشخص شده است. سرامیکهای نوین دامنه ی گسترده ای از مواد و محصولات را شامل می شوند به طوری که از تک بلورها و مواد متراکم چند بلوری گرفته تا چند سازه های اتصال شیشه ای و در نهایت مواد عایق اسفنجی و مواد عمدتا شیشه ای همگی به این گروه از سرامیکها تعلق دارند. علاوه بر ترکیب شیمیایی و مینرالوژیکی ریز ساختار (وابسته به روش تولید ) نیز بر خواص مواد سرامیکی تاثیر می گذارد. واژه ی ریز ساختار توزیع فضایی فازهای منفرد و همچنین شکل اندازه و جهت گیری دانه ها وحفرات را بیان می کند.

اگر چه دانش تولید سرامیکها از قدیم شناخته شده اما تقاضای مداوم برای تولید سرامیکهای با کیفیت بالاتر و ظهور حوزه های نوین کاربردی ( مانند میله های سوختی رآکتورهای هسته ای توربین های گازی و موتورهای دیزلی سرامیکی٬ آسترهای نسوز واحدهای گازی کردن زغال سنگ و پایه های مدارهای مجتمع الکترونیکی ) باعث شدند تا نیاز شدیدی به توسعه ی فناوری های جدید وجود داشته باشد. سرامیک ها به سرامیکهای سیلیکاتی ٬ اکسیدی و غیر اکسیدی طبقه بندی می شوند.

لعاب سرامیک به کمک لعابهای غنی از گداز آور سطوح زبر سرامیکی ظریف صاف و هموار می شود. در این لعابها از اکسیدهای با نقطه ی ذوب پایین (اکسیدهای قلیایی و اکسیدهای قلیایی خاکی اکسید سرب و اکسید بور ) استفاده می شود.

مصرف سالانه ی کاغذ و مقوا در جهان حدود 250 میلیون تن است که بیش از نیمی از این مقدار در آمریکای شمالی و اروپا تولید می شود. میزان خمیر و کاغذ تولیدی در آفریقا تنها 1.2 میلیون تن در سال است. مصرف کاغذ در کشورهای پیشرفته بسیار زیاد است و مصرف سرانه ی کاغذ و مقوا در نقاط مختلف دنیا به طور چشم گیری متغیر است. علاوه بر الیاف بکر که به طور مستقیم از منابع گیاهی به روشهای شیمیایی و مکانیکی تولید می شود الیاف بازیافتی هم مورد استفاده بوده و سهم مهمی در تولید کاغذ و مقوا دارند. در حال حاضر الیاف بازیافتی بیش از 30 درصد کل مواد خام مصرفی برای صنایع کاغذ را تشکیل می دهد و طی چند سال گذشته استفاده از این الیاف به طور پیوسته افزایش یافته است در حالی که تولید خمیر بکر تقریبا ثابت مانده است.اگر چه میزان مصرف الیاف بازیافتی در حال افزایش است اما میزان مصرف این نوع الیاف در تولید محصولات کاغذی دارای محدودیت است و استفاده ی صد در صد از الیاف بازیافتی بسیار مشکل است. بخش اعظم الیاف بکر از منابع چوبی تولید می شود اگر چه گیاهان یک ساله نیز در این زمینه نقش مهمی ایفا می کنند. معمولا صنایع خمیر و کاغذ از چوب کاتینی که برای چوب بری و تهیه ی روکش مناسب نیست یا از ضایعات صنایع چوب بری و روکش استفاده می کند.

ترکیب شیمیایی کاغذ : از آنجا که کاغذ از الیافی ساخته می شود که قبلا تحت تاثیر تیمارهای فیزیکی و شیمیایی قرار گرفته اند سلولهای گیاهی حاصل از ترکیب شیمیایی ثابتی نسبت به ساختار منابع گیاهی اولیه برخوردار نیستند. سلولهای گیاهی عمدتا از پلیمرهای کربوهیدراتی آغشته شده به مقادیر مختلف لیگنین ( یک ترکیب پلیمری اروماتیک که میزان ان با افزایش سن گیاه افزایش می یابد و در حین فرایند لیگنینی شدن تولید می گردد) تشکیل شده اند. بخشی از این ترکیبات شامل پلی ساکاریدهای غیر ساختمانی با وزن مولکولی کم به نام همی سلولزها هستند که نقش بسیار مهمی در خصوصیات خمیر و کاغذ دارند. به نظر می رسید که با توجه به نام همی سلولزها این ترکیبات با سلولز ارتباط داشته باشند و به روش مشابهی با سلولز بیوسنتز شده باشند.اما در حال حاضر به خوبی مشخص شده است که این پلی ساکاریدها به روش متفاوتی بیوسنتز می شوند. و نقش ویژه ای در دیواره ی سلولی گیاهان ایفا می کنند.

کاغذسازی و محیط زیست: تخلیه ی پساب صنایع کاغذ به منابع ابی محیط ممکن است سبب آلودگی آب از نظر تغذیه یا از نظر مسمومیت و یا هر دو گردد. ماهیت این آلودگی ها بستگی زیادی به نوع فرایندهای لیگنین زدایی و رنگبری اعمال شده دارد. عملیات تولید خمیر و رنگ بری پساب بسیار آلوده ای تولید می کند.مایع پخت سیاه حاصل از عملیات لیگنین زدایی در یک سیستم عملیاتی مناسب نبایستی به صورت پساب تخلیه گردد و بایستی به طور کامل بازیابی و با استفاده از عملیات تغلیظ سوزاندن و انحلال مواد شیمیایی معدنی باقی مانده مجددا مورد استفاده قرار گیرد.  

تشکیل رسوب به خاطر ته نشینی املاح کم محلول آب انجام می شود. دما و  PH دو متغیر اصلی در حلالیت نمک ها می باشد. عوامل زیادی در کیفیت و کمیت رسوب تاثیر دارد از جمله : الف) جنس سطح : جنس سطح هم در کمیت و هم در کیفیت آن به ویژه از نظر چسبنده و غیر چسبنده بودن موثر است. در یکی از تحقیقات علمی نشان داده شده است که آبی با  PH برابر 8.4 و سختی و قلیاییت اولیه برابر  PPm 205 معادل کربناتی در عرض 100 ساعت بر روی سطح چدنی بیش از 60 برابر سطح فولاد ضد زنگ رسوب ایجاد کرده است. اما این ادعا که برخی مطرح می کنند که اصلا رسوبی ایجاد نمی شود درست نیست چون آب اشباع از املاح در تماس با هر سطحی در دراز مدت رسوب ایجاد خواهد کرد هر چند که مقدار آن ممکن است خیلی کم باشد. نا همواری سطح باعث می شود که چسبندگی رسوب بیشتر شود. به طور کلی چسبندگی رسوب به نوع ماده ی رسوب و جنس سطح جامد بستگی دارد.

ب)  PH و قلیاییت آب : با توجه به آنکه اولا در  PH های مختلف جنس رسوب می تواند فرق کند و ثانیا حلالیت برخی نمکها به  PH بستگی دارد می توان انتظار داشت که  PH نقش کلیدی هم در کیفیت و هم در کمیت رسوب داشته باشد. قلیاییت آب در تشکیل رسوب ممانعت کننده از خوردگی فولاد توسط آب موثر است و باعث کاهش نرخ خوردگی فولاد می شود. چنین رسوبی همانند یک ممانعت کننده ی طبیعی عمل می کند.                 

ج) آنالیز آب : کلراید و سولفات باعث افزایش خوردگی آب می شوند از این رو نسبت مجموع غلظت کلراید و سولفات به غلظت قلیاییت به عنوان شاخص خوردگی آب در نظر گرفته می شود.

د) زمان و سرعت ترسیب : هر چه سرعت ترسیب کندتر باشد رسوب تولید شده غیر متخلخلتر و سفت تر خواهد بود. علاوه بر ان گذشت زمان چسبندگی بین سطح و رسوب را افزایش خواهد داد.

ه) تاثیر عوامل هیدرودینامیکی: حرکت سیال روی کیفیت رسوب اثر می گذارد در سیستم هایی که اب در گردش است رسوب کربنات ایجاد شده سفت و سخت است ولی در آبهای ساکن کریستال های کربنات کلسیم نرم و غیر چسبنده می شوند به علاوه تلاطم جریان باعث تسریع در ایجاد رسوب می گردد به طوری که در قسمت مستقیم یک خط لوله ممکن است رسوبی ایجاد نشود ولی در زانوهای همان خط لوله رسوب گذاری شدید انجام شود.

پیش بینی تشکیل رسوب: املاح آب که بیشترین شانس ایجاد رسوب دارند عبارتند از : کربنات کلسیم ٬ سولفات منیزیم و ترکیبات سیلیکاته . پیش بینی رسوب سولفاتها مشکل است اما پیش بینی رسوب کربنات کلسیم مهم تر از سولفات کلسیم است چون اولا شانس تشکیل رسوب کربنات کلسیم خیلی بیشتر از سولفات کلسیم است ثانیا رسوب کنترل شده ی کربنات کلسیم مفید هم است چون لایه ی نازکی از کربنات کلسیم می تواند به عنوان محافظ لوله باشد.