مصرف سالانه ی کاغذ و مقوا در جهان حدود 250 میلیون تن است که بیش از نیمی از این مقدار در آمریکای شمالی و اروپا تولید می شود. میزان خمیر و کاغذ تولیدی در آفریقا تنها 1.2 میلیون تن در سال است. مصرف کاغذ در کشورهای پیشرفته بسیار زیاد است و مصرف سرانه ی کاغذ و مقوا در نقاط مختلف دنیا به طور چشم گیری متغیر است. علاوه بر الیاف بکر که به طور مستقیم از منابع گیاهی به روشهای شیمیایی و مکانیکی تولید می شود الیاف بازیافتی هم مورد استفاده بوده و سهم مهمی در تولید کاغذ و مقوا دارند. در حال حاضر الیاف بازیافتی بیش از 30 درصد کل مواد خام مصرفی برای صنایع کاغذ را تشکیل می دهد و طی چند سال گذشته استفاده از این الیاف به طور پیوسته افزایش یافته است در حالی که تولید خمیر بکر تقریبا ثابت مانده است.اگر چه میزان مصرف الیاف بازیافتی در حال افزایش است اما میزان مصرف این نوع الیاف در تولید محصولات کاغذی دارای محدودیت است و استفاده ی صد در صد از الیاف بازیافتی بسیار مشکل است. بخش اعظم الیاف بکر از منابع چوبی تولید می شود اگر چه گیاهان یک ساله نیز در این زمینه نقش مهمی ایفا می کنند. معمولا صنایع خمیر و کاغذ از چوب کاتینی که برای چوب بری و تهیه ی روکش مناسب نیست یا از ضایعات صنایع چوب بری و روکش استفاده می کند.

ترکیب شیمیایی کاغذ : از آنجا که کاغذ از الیافی ساخته می شود که قبلا تحت تاثیر تیمارهای فیزیکی و شیمیایی قرار گرفته اند سلولهای گیاهی حاصل از ترکیب شیمیایی ثابتی نسبت به ساختار منابع گیاهی اولیه برخوردار نیستند. سلولهای گیاهی عمدتا از پلیمرهای کربوهیدراتی آغشته شده به مقادیر مختلف لیگنین ( یک ترکیب پلیمری اروماتیک که میزان ان با افزایش سن گیاه افزایش می یابد و در حین فرایند لیگنینی شدن تولید می گردد) تشکیل شده اند. بخشی از این ترکیبات شامل پلی ساکاریدهای غیر ساختمانی با وزن مولکولی کم به نام همی سلولزها هستند که نقش بسیار مهمی در خصوصیات خمیر و کاغذ دارند. به نظر می رسید که با توجه به نام همی سلولزها این ترکیبات با سلولز ارتباط داشته باشند و به روش مشابهی با سلولز بیوسنتز شده باشند.اما در حال حاضر به خوبی مشخص شده است که این پلی ساکاریدها به روش متفاوتی بیوسنتز می شوند. و نقش ویژه ای در دیواره ی سلولی گیاهان ایفا می کنند.

کاغذسازی و محیط زیست: تخلیه ی پساب صنایع کاغذ به منابع ابی محیط ممکن است سبب آلودگی آب از نظر تغذیه یا از نظر مسمومیت و یا هر دو گردد. ماهیت این آلودگی ها بستگی زیادی به نوع فرایندهای لیگنین زدایی و رنگبری اعمال شده دارد. عملیات تولید خمیر و رنگ بری پساب بسیار آلوده ای تولید می کند.مایع پخت سیاه حاصل از عملیات لیگنین زدایی در یک سیستم عملیاتی مناسب نبایستی به صورت پساب تخلیه گردد و بایستی به طور کامل بازیابی و با استفاده از عملیات تغلیظ سوزاندن و انحلال مواد شیمیایی معدنی باقی مانده مجددا مورد استفاده قرار گیرد.