پوست لبهای ما به وسیله ی یک لایه ی بسیار نازک کورنیل پوشیده می شود که عاری از چربی است و در نتیجه به آسانی خشک می شود. در شرایط عادی میزان رطوبت لبها از طریق آب دهان حفظ می شود. به عنوان یک وسیله ی زیبایی روژ لب می تواند در شرایط آب و هوایی که می تواند لبها را خشک کند مفید باشد. روژ لب یک محلول یا سوسپانسیونی از عوامل رنگی در مخلوطی از هیدروکربنهای با وزن مولکولی زیاد یا مشتقات آنها (با هر دو)می باشد. محصول باید آنقدر نرم باشد که وقتی روی لبها فشار داده می شود پوست را تحریک نکند. و نباید به آسانی از لبها جدا شود و مواد رنگی آن نیز نباید توسط آب دهان حل شوند. برای اینکه روژ لب بوی مطبوعی داشته باشد به آن ترکیبات معطر اضافه می شود. رنگ روژ لب معمولا یک رنگ یا یک lakeاز رنگهای گروهeosinمی باشد. lakeنمونه ی جامدی است که یک ماده ی رنگی الی روی یک ماده ی معدنی (حاوی 3+Feیا 2+Ni یا 3+Co ) جذب شده یا با آن ترکیب شده است. یون فلز شدت رنگ را افزایش می دهد یا رنگ ماده ی رنگی را تغییر می دهد.
دو رنگ مناسب که به صورت مخلوط و همراه با lakeآنها مصرف می شوند عبارتند از : دی برومو فلوئورسین (زرد _ قرمز ) و تترابروموفلوئورسئین (ارغوانی). در ساخت روژ لب ابتدا رنگ را در روغن بادام حل می کنند و سپس مومها ( موم نوعی درخت نخل و موم زنبور عسل) لانولین (امولسیون کننده ) و عطر را اضافه می کنند و مخلوط را ضمن به هم زدن ذوب می کنند تا مخلوط همگنی به دست بیاید. سپس توده ی مذاب را در فرمهای مناسب قالب می زنند و در جعبه ی مخصوص جای می دهند و برای اینکه سطح صافی پیدا کند آنرا برای مدت کوتاهی از روی یک شعله یگاز عبور می دهند و سپس بسته بندی می کنند.
