واژه ی سرامیک اصطلاحی کلی برای معرفی فراورده هایی است که از ترکیبات معدنی غیر فلزی تشکیل شده اند و معمولا با انجام عملیات حرارتی در دماهای بالا قابل استفاده می شوند. در امریکا ژاپن و برخی دیگر از کشورها این واژه شیشه ها ومحصولات دیگر را هم در بر می گیرد.با توسعه ی محصولاتی مانند سرمتها (مواد با ترکیب سرامیک_فلز ) و سرامیکهای شیشه ای مرز بین سرامیکها و فلزات و همین طور سرامیکها وشیشه ها تا اندازهای نا مشخص شده است. سرامیکهای نوین دامنه ی گسترده ای از مواد و محصولات را شامل می شوند به طوری که از تک بلورها و مواد متراکم چند بلوری گرفته تا چند سازه های اتصال شیشه ای و در نهایت مواد عایق اسفنجی و مواد عمدتا شیشه ای همگی به این گروه از سرامیکها تعلق دارند. علاوه بر ترکیب شیمیایی و مینرالوژیکی ریز ساختار (وابسته به روش تولید ) نیز بر خواص مواد سرامیکی تاثیر می گذارد. واژه ی ریز ساختار توزیع فضایی فازهای منفرد و همچنین شکل اندازه و جهت گیری دانه ها وحفرات را بیان می کند.
اگر چه دانش تولید سرامیکها از قدیم شناخته شده اما تقاضای مداوم برای تولید سرامیکهای با کیفیت بالاتر و ظهور حوزه های نوین کاربردی ( مانند میله های سوختی رآکتورهای هسته ای توربین های گازی و موتورهای دیزلی سرامیکی٬ آسترهای نسوز واحدهای گازی کردن زغال سنگ و پایه های مدارهای مجتمع الکترونیکی ) باعث شدند تا نیاز شدیدی به توسعه ی فناوری های جدید وجود داشته باشد. سرامیک ها به سرامیکهای سیلیکاتی ٬ اکسیدی و غیر اکسیدی طبقه بندی می شوند.
لعاب سرامیک به کمک لعابهای غنی از گداز آور سطوح زبر سرامیکی ظریف صاف و هموار می شود. در این لعابها از اکسیدهای با نقطه ی ذوب پایین (اکسیدهای قلیایی و اکسیدهای قلیایی خاکی اکسید سرب و اکسید بور ) استفاده می شود.
